De OmniPod echt in gebruik

De OmniPod echt in gebruik

Voordat ik over dinsdag ga schrijven wil ik nog even kwijt hoe het afhalen van de test-Pod was gegaan. Het ging vrij soepel aangezien de Pod bij de randjes al had losgelaten. Ik hoop wel dat dit komt door het gebrek aan ervaring van het vastmaken van de Pod. Ik vond het zelf ook niet pijnlijk om de Pod er af te halen. Ja, fijn is anders maar goed. Er bleef wel redelijk wat plaksel over op mijn buik. Dit heb ik er afgehaald met massageolie, wat ook vrij goed ging. Misschien moet ik nog eens op zoek naar een betere manier. Als iemand die dit leest tips heeft dan hoor ik het graag :-)
Een grappige bijkomstigheid met het afkoppelen en deactiveren van de Pod was dat mijn PDM om de zoveel tijd ging piepen omdat er geen Pod was aangesloten. Om slechte nachtrust te voorkomen heb ik het geluid maar uitgezet. Wel fijn dat de PDM dit zo aangeeft.

Jammer genoeg waren mijn glucosewaardes het afgelopen weekend niet representatief: soms kreeg ik mijn waarde maar niet omlaag, en het uit eten en vele autorijden maakten het niet stabieler. Maandagochtend heb ik mijn waardes gemaild naar mijn diabetesverpleegkundige. Er is overleg geweest met mijn internist over de startinstellingen voor de OmniPod. Verder had ik maandagavond ook mijn langwerkende insuline gehalveerd omdat ik de volgende dag echt ging beginnen!

Dinsdag 9 oktober had ik een vrije dag genomen. Ten eerste omdat de afspraak met mijn diabetesverpleegkundige om 12:00 uur was, en ten tweede dat ik rustig aan de pomp kan wennen.
Bij de diabetesverpleegkundige aangekomen hebben we eerst gesproken over mijn nieuwe instelling. Daarna heb ik wat geklungeld met het vullen van de Pod. Ik ben het helemaal niet gewend om eerst insuline uit een 'potje' te halen met een spuit. Maar met wat hulp is alles goed gegaan. De belletjes vervolgens eruit getikt. Het vullen van de Pod was geen probleem. Verder is het activeren ook probleemloos gegaan. Na nog wat te hebben nagepraat over hoe het nu verder gaat, stapte ik de deur uit met de Pod. Dag spuit, hallo pomp!

De dag kwam ik redelijk door, totdat ik 's avonds een ernstige hypo kreeg. Zo'n lage waarde had ik zelfs nog nooit gehad : 1,8! Gelukkig heeft mijn vrouw mij erdoor geholpen. Voelde me wel een beetje een zombie, en zo zag ik er blijkbaar ook uit ;-) De komende week moet ik achtpuntscurves bijhouden totdat ik goed ingesteld ben. En ja, dat betekent dat ik de wekker 's nachts moet zetten. Al is er iets waar ik een hekel aan heb dan is dat om 's nachts te meten... Het breekt mijn hele nacht aangezien ik dan heel onrustig slaap voor en na de wekker. Maar het is voor een goed doel! Hopen dat ik snel op en top ingesteld ben.

Elke ochtend heb ik contact met het ziekenhuis om mijn waardes door te geven, en dat er dan aanpassingen gemaakt kunnen worden. Ook kan ik altijd bellen wanneer ik zelf een vraag heb. Vanochtend ben ik dus ook gebeld door de diabetesverpleegkundige. In overleg met de internist is er een aanpassing gemaakt om die lage hypo te voorkomen.
Nu heb ik de Pod langer dan een dag om, en het voelt prima. Wel vreemd om bijvoorbeeld onder de douche te staan met de Pod. Ik betrap me er op dat ik soms extra voorzichtig ben door de Pod. Hier zal ik nog aan moeten wennen :-) Ook valt me op dat de Pod nu beter vast zit dan de test-Pod. De pleister laat gelukkig nog niet los aangezien ik extra mijn best heb gedaan om de pleister goed aan te drukken tijdens het opplakken van de Pod.

Nu is het afwachten hoe het gaat. Ik houd jullie op de hoogte!